نقد یک نقد - پایگاه اطلاع رسانی مباشر

[ و در گفتار دیگرى که از این مقوله است فرمود : ] از مردمان کسى است که کار زشت را ناپسند مى‏شمارد و به دست و زبان و دل خود آن را خوش نمى‏دارد ، چنین کسى خصلتهاى نیک را به کمال رسانیده ، و از آنان کسى است که به زبان و دل خود انکار کند و دست به کار نبرد ، چنین کسى دو خصلت از خصلتهاى نیک را گرفته و خصلتى را تباه ساخته ، و از آنان کسى است که منکر را به دل زشت مى‏دارد و به دست و زبان خود بر آن انکار نیارد ، چنین کس دو خصلت را که شریف‏تر است ضایع ساخته و به یک خصلت پرداخته ، و از آنان کسى است که منکر را باز ندارد به دست و دل و زبان ، چنین کس مرده‏اى است میان زندگان ، و همه کارهاى نیک و جهاد در راه خدا برابر امر به معروف و نهى از منکر ، چون دمیدنى است به دریاى پر موج پهناور . و همانا امر به معروف و نهى از منکر نه اجلى را نزدیک کنند و نه از مقدار روزى بکاهند و فاضلتر از همه اینها سخن عدالت است که پیش روى حاکمى ستمکار گویند . [نهج البلاغه]

پایگاه اطلاع رسانی مباشر

نقد قابل نقد

یکشنبه 90 اسفند 28 , ساعت 9:42 عصر

نقد قابل نقد

با ورق زدن صفحات الکترونیکی موجود در اینترنت و نگاهی نقادانه به ابهام و سوالی تامل برنگیز دچار می شوی. آنجا که مطالبی را مشاهده می کنی که بی حد و مرز بر صفحات به نگارش در آمده است. و اگر از نویسنده ی برخی از این مطالب خواسته شود که آنچه را در فضای مجازی جرات یافته است بنویسد آیا حاضر است در حضور جمعیت نیز به زبان آورد؟ آیا فضای مجازی و دیده نشدن و ناشناس بودن می تواند دلیل بر دریدن پرده ی حیا و بیان هر مطلبی باشد؟

آیا براستی بیان بسیاری از مطالب که در سایت ها و وبلاگ ها نگاشته می شود ضروری است؟ بطور مثال, آیا شرح و توضیح ویژگی های خاص زنان و توضیح جزیی ترین مطالب آنان ضرورتی دارد؟ آیا این گونه مطالب براستی چه مجهولی از زندگی ها را می گشاید و کدام گره کور در زندگی ها را می گشاید؟ آیا بیان و توضیح ریزترین مسائل باسم مطالب علمی اهانت به ساحت علم و عالمان حقیقی نیست؟

اگر بر این باور هستیم که دنیای غرب در گریز از اخلاق و انسانیت گوی سبقت از همگان ربوده و جامعه ی غربی بیمارترین فضای بشری است و اگر مشاهده می کنیم که زن در دنیای غرب در حد وسیله ای برای تبلیغ کالاها و جذب مشتری تنزل یافته است و همین مایی که این همه شبکه های ماهواره ای و مخرب بودن برنامه های ضد اخلاقی آن را گوشزد نموده و نظر اکثری مردم بر خطر عظیم فرهنگی این هیولای رسانه ای برای خانواده ها و نوجوانان است , پس چه می شود که در صفحات وبلاگ ها و سایت ها به اسم آگاهی دادن هر سخنی را می نویسیم!! اگر بر قدرت تصویر بعنوان قوی ترین وسیله ی رسانه ای باور داریم, پس چه می شود که قوه ی تصویرگری ذهن و خیال را به فراموشی سپرده و در نوشته ها هیچ حریمی را مراعات نمی کنیم!!

اگر به دیده ی خرد و نقد منصفانه بنگریم می بینیم که بیان بسیاری از مطالب در صفحات وب توسط کاربران تنها به منظور تهییج و تحریک مخاطبان بوده وهدف دیگری را دنبال نمی کنند و همین قلم ها در مسیر تخریب فکر و روح و ترویج لاابالیگری به کار افتاده اند.

و آنچه دردآور است دچار شدن سایتهاو وبلاگ هایی به چنین موضوعاتی است که سمت و سو و هدف اولیه آنها خدمت به فرهنگ غنی و ارزشمند ایران اسلامی عزیزمان بوده است.

بسیاری از تیترها و عناوین موجود در صفحات گویای نادیده انگاشتن جماعت عظیم و متنوع مخاطبان و بلکه بی توجهی به رسالت قلم است. همان قلمی که مورد سوگند پروردگار بوده و این خود بیانگر جایگاه مقدس قلم می باشد.

و بلکه باید گفت اینگونه تیترها و مطالب حکایت از غفلت نویسنده از نگاه امامی دارد که همچون معلم و استاد, نوشته هایمان را می خواند و مهر تایید و رد در کنار آن قرار می دهد. همان کسی که غایبش پنداشتیم و با غایب تلقی کردنش هر چه خواستیم نوشتیم . (ن)

نوشته شده توسط موسی مباشری | نظرات دیگران [ نظر]

درباره وبلاگ