بسم الله الرحمن الرحیم
نماز یک انقلاب بزرگ
نماز ، قائم شدن وفریاد تکبیر در درون است آیا نماز ما انقلابی در حد شعار است؟
نماز ما سازنده نیست . باید خیره شویم به نمازی که به صحنه ی عمل می آوریم تا معلوم شود عیب از ماست یا از نماز!
آیا " تنهی عن الفحشاء و المنکر بودن" خاصیت ذاتی نماز است ؟
بعبارت دیگر آیا اجرای نماز تاثیری بنام بازدارندگی و سازندگی را قهرا بدنبال دارد یا نمایشگر صحنه نیز در آن موثر است !
گاهی نماز بنده صرفا زمزمه است ؛ تکرار همان نمایش دیروز و دیروزها است و فرد تنها از روی عادت حرکات را منظم انجام می دهد و هماهنگ با آنها کلمات نماز را نیز به زبان می آورد
آیا براستی نماز صرفا عبارت از تکرار مکرر حرکات و کلمات است !
"حرکات و اذکار ,جسم نماز را می سازد" ؛
نماز حقیقتی دارد معراج دهنده و وصل دهنده و نجوایی دوطرفه با معبود است ؛ آن حقیقت است که روح این جسم است "زنده کننده و حیات دهنده به جسم نماز".
روح معراج برنده ی نماز که نمازگزار را تا عرش الهی صعود می دهد درآن نمازی است که صرفا زمزمه نیست ؛ بیان جملاتی از حفظ نیست بلکه! فریاد است.
نماز, برخاستن از میان همه ی غیرها ست
و تکبیرات نمازگزار فریادی است که مخاطبش نه جهان پیرامون , که تمام دنیا درون اوست.
آنجا که تکبیرات نماز کوبنده تر و درهم شکننده باشد از چنان تاثیری برخوردار است که خودبخود تمام اغیار ( اندیشه ها و تخیلات و شلوغی های درون ) را خاموش و ساکت نموده , همه ی وجود را وحدتی سراسری بخشیده و در صحنه حاضر می نماید ؛ به گونه ای که صدایی جز " الله اکبر" را جان نمازگزار نمی شنود.
این چنین نمازی انقلاب است.
انقلابی در درون که بیدارکننده و پیش برنده و آنگاه سیردهنده تا ملکوت است
چرا این همه در نماز نکبیر وجود دارد! روح این فریاد چیست که دائما تکرار می شود؟
مگر نه اینکه انقلابات امت های اسلامی با همین شعار بوده و هست.
اذان نیز که شعار اسلام و فریاد بیدارکننده ی خفتگان و غافلان و دعوت بسوی نماز است با همین شعار آغاز و خاتمه می یابد.
جان این شعار, فریاد توحید است . کنار زدن همه ی رب النوع ها و طاغوتها و انتخاب الله است.
براستی با کدام سلاحی قوی تراز الله اکبر می توان جان خفته را بیدار کرد !
تکبیر است که می تواند شلوغی های درون را که ناشی از زندگی روزمره بوده و جان را درگیر و به خود مشغول ساخته, خاموش کرد
به فرموده ی پروردگار: اِنَّ لَکَ فِی النَّهارِ سَبحا ً طَویلا..مزمل - 7 : (تو در روز مشغله های بسیار داری که مانع از فراغ دل توست ...
وآنگاه نمازی در" بیداری "در حضور پروردگار به صحنه آورد و با درک وجود و حضور مخاطبی عظیم و مهربان است که مستقیم و بی پرده و با یقین می توان ملتمسانه طلب نمود : ربنا آتنا فی .....
تکبیری می تواند تمام جان و قوا را در صحنه حاضر کند که نه با صدایی آرام و لطیف و زمزمه گونه بلکه مقتدرانه و هشداردهنده باشد
