با سلام
1: راه صحيح اين است که پيش از معنا کردن ولايت تکويني و تشريعي، خود ولايت را معنا کنيد. بديهي است آنچه تحت عنوان ولايت در کتاب و سنت است مشترک معنوي است، اما بين اين دو قسم، مقسم واحد که در همه اقسام باشد وجود ندارد.
2: پس از معناشناسي ولايت و بررسي مصاديق آن در منابع ديني به اين نتيجه خواهيم رسيد که استعمال آن در قرآن براي مؤمنين نسبت به هم، طاغوت نسبت به کفار، و شيطان نسبت به متبعينش، حاکي از يک امر حقيقي و رابطه حقيقي خواهد بود نه يک امر تشريعي و قراردادي. همين تأمل کافي است تا در نظام فکري و ديدگاه خود در رابطه با معنا و اقسام ولايت تجديد نظر کنيم.
3: از آنجا که قراردادها برگرفته از حقايق خارجي است، ولايت تشريعي بدون نحوه اي از ولايت تکويني محال است.
4: اگر براي اجتماع حقيقتي تکويني قائل شويم چنانچه در قرآن نيز تصريحاتي هست، و آنگاه رابطه آن حقيقت تکويني با خداي متعال را کشف کنيم، بهتر ميتوانيم در بحث ولايت تکويني بينديشيم.