شعبان , ماه مناجات و صلوات شعبانیه

    نیکوترین حالت بنده در محضر پروردگار , حالت انقطاع از غیر اوست. و این درسی است که انسان در مکتب مجموع سلسله ی اولیاء الهی می آموزد. حالت انقطاع, آن حالتی است که سایر صفات کمالیه را در انسان محقق می سازد و بلکه باید آن را روح توحید در وجود انسان دانست. حالت انقطاع از غیر و اتصال و ارتباط به پروردگار متعال , وجود انسان را از غیر حق مبرا ساخته و باعث شکوفایی استعدادهای الهی نهفته در انسان می شود.

خداوند متعال فرموده است مرا با حالت اضطرار و فقر بخوان. آیه ی شریفه ی " امن یجیب المضطرَّ اذا دعاه و یکشف السوء "  برای تکرار آن بمنظور درمان درد نیست , بلکه در این آیه ی کریمه خداوند می فرماید" مرا با حال اضطرار بخوان". اگر خواندن و درخواست از پروردگار با این حالت باشد رهایی از هم و غم را نیز در پی خواهد داشت .

وجود انسان همه فقر است و نیاز. و عادت انسان هم بر شکوه و ناله از دردهاست : إِنَّ الإِْنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاإِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعا وَ إِذا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعا ً ( که انسان مخلوقی طبعا سخت حریص و بی صبر است. چون شر و زیانی به او رسد سخت جزع و بی قراری می کند.و چون مال و دولتی به او رو کند منع نماید ( معرج – 18 -20)

گریز از دردها و ناراحتی ها جزء طبیعت آدمی است , اما از طرفی دردها را نعمت باید تلقی نمود که نیازمندی و ناتوانی را دائم در جان آدمی یادآوری نموده و در نتیجه از لغزیدن به بزرگترین مکر و وسوسه ی شیطان یعنی " احساس کبریایی و تکبر " باز می دارد.

نیایش های امام سجاد علیه السلام که تماما پرورش دهنده ی روح انسان در نسیم توحید است دائما حالت انقطاع از غیر و غنای نفس از غیر خداوند را طلب می کند. در نیایش پنجم از صحیفه ی سجادیه فرموده اند:

پروردگارا با بخشش خویش ما را از بخشش دیگران بی نیاز ساز و با ایجاد ارتباط با خودت , ما را از ترس قطع رابطه با دیگران نجات ده.

اگر در اجتماع امروز دقیق شویم , درد تنهایی بسیاری از افراد را رنج می دهد.و این رنجی مقدس و تا اندازه ای برخاسته از میل به جاودانگی انسان است که راه را بر پیوستن انسان به کسی که همیشه جاودان و ابدی است می گشاید.

از دعاهایی که قرائت و تدبر در آن بسیار سفارش شده است " مناجات شعبانیه " است.

اللهم صلی علی محمد و آل محمد واسمع دعائی اذا دعوتک و اسمع ندائی اذا نادیتک ..... انا عبدک الضعیف المذنب ....

درباره ی این دعای شریف ( مناجات شعبانیه ) وارد شده که : این مناجات از حضرت امیر علیه السلام و فرزندان آن حضرت است و همه ی ائمه ی طاهرین با آن خدا را می خوانده اند و کمتر دعا و مناجاتی دیده شده که درباره ی آن تعبیر شده باشد که : همه ی ائمه علیهم السلام آن را می خوانده اندو با آن خدا را مناجات می کرده اند.

این مناجات در واقع مقدمه ای جهت تنبه و آمادگی انسان برای پذیرش وظایف ماه مبارک رمضان می باشد.

"الهی هب لی کمال الانقطاع الیک " حضرت امام خمینی ره در شرح این عبارت فرموده اند: " کمال انقطاع به این سادگی حاصل نمی شود, احتیاج فوق العاده به تمرین, زحمت , ریاضت , استقامت , و ممارست دارد تا بتواند با تمام قوا از " ماسوی الله " منقطع گردد. و بغیر خداوند توجهی نداشته باشد.

تمام صفات وارسته ی انسانی در انقطاع کامل الی الله نهفته است.

شما خیال می کنید گریه های ائمه ی طاهرین و ناله های حضرت سجاد علیه السلام برای تعلیم بوده و می خواسته اند بدیگران بیاموزند؟

آنان با تمام مقام شامخی که داشتند از خوف خدا می گریستند و می دانستند راهی که در پیش دارند , پیمودنش چقدر مشکل و خطرناک است."(جهاد اکبر – امام خمینی رحمت الله علیه)